Hér er í raun verið að tala um þjófnað

• Hvers vegna eru ekki þessir yfirmenn og sveitarstjórnarmenn ekki kærðir fyrir fjárdrátt?

Bein greiðsla atvinnurekenda til tiltekinna lífeyrissjóða eru auðvitað umsamin laun launafólks sem ber að skila í viðkomandi lífeyrissjóð.

• Þetta er raun eins og hvert annað vörslufé.

Það er ekki á ábyrgð launafólks eða lífeyrissjóðanna að sjá til þess að þessum greiðslum sé komið til skila á réttum tíma.

Ef um einkafyrirtæki væri að ræða, væri því einfaldlega lokað af fógeta og í framhaldi gengið að forráðafólki.

Því það persónulega ábyrgt fyrir því að skila þessu fé á réttum tíma og því jafnvel stungið í steininn ef það getur ekki borgað.

Blaut tuska í andlitið á tryggum starfsmönnum

Það er launafólkið sem greiðir félagsgjöldin í samtökum atvinnurekenda.

• Félagsgjöld fyrirtækja til samtaka atvinnurekenda er ákveðið hlutfall af launagreiðslum
  *
• Tekið út úr óskiptum rekstri eins og tryggingagjöld
  *
• Þar með greiðir starfsfólk þessi félagsgjöld, ekki eigendur fyrirtækjanna.

 

• Það hefur löngu verið vitað hversu sterk ítök sam­tök at­vinnu­rek­enda hafa á allri stjórn­sýslu í land­inu.
•  
• Einnig hvern­ig ­Sjálf­stæð­is­flokk­ur­inn, gamli valda­flokk­ur­inn sem hefur átt aðild að flestum rík­is­stjórnum á Ís­landi og atvinn­rek­endasam­tökin eru sam­tvinn­uð.

Þetta hefur auð­vitað verið ávísun á mikla spill­ing­u í land­inu sem fjöl­margir þekkja sögur um. Auk þess sem full­trúar atvinnu­rek­enda­sam­tak­anna eiga aðild öllum líf­eyr­is­sjóðum lands­ins á almennum vinnu­mark­aði og virkan að­gang að fjár­mála­kerf­inu.

Í gegnum ára­tug­ina hefur fólk í verka­lýðs­hreyf­ing­unni og félagar í vinstri flokk­unum gagn­rýnt þetta ófremd­ar­á­stand. Allt kom þetta ber­lega í ljós nokkrum miss­erum fyrir hrun og síðan í hrun­inu, síðan hvern­ig líf­eyr­is­sjóð­irnir jusu fé í einka­rekst­ur­inn fyrir og eftir hrun­ið.

Allar reglur um þessi mál á Íslandi hafa ver­ið skötu­líki rétt eins og á mörgum öðrum sviðum atvinnu­lífs­ins. Einnig hvern­ig ­virkir aðilar í atvinnu­rekstri og í fjár­fest­ingum tengj­ast ráð­herrum og þing­mönn­um ­Sjálf­stæð­is­flokks­ins eink­um.

Nú loks­ins ,,Hefur for­sæt­is­ráðu­neyt­ið birt áform um laga­setn­ingu þess efnis í sam­ráðs­gátt stjórn­valda sem byggð eru á til­lögum starfs­hóps­ins.

Ráðu­neytið hyggst meðal ann­ars gera öllum aðilum sem ­sinna hags­muna­vörslu – þeim sem hafa það að aðal­­­starfi að tala máli einka­að­ila, eins eða fleiri, gagn­vart hand­höfum rík­is­­valds – ­skylt að til­­kynna sig til stjórn­­valda svo unnt sé að birta opin­ber­­lega skrá yfir þá.

Þar á meðal eru almanna­tenglar og lög­menn sem koma fram fyrir hönd til­tek­inna aðila. Og auð­vitað þeir sem starfa beint fyrir hags­muna­sam­tök.

Þá gerir ráðu­neytið ráð ­fyrir að skráin verði birt í B-deild Stjórn­­ar­t­íð­inda og á vef Stjórn­­arráðs Ís­lands. Jafn­­framt segir ráðu­neytið skoða þurfi hvort og þá hvaða við­­ur­lög eigi að vera við því að van­rækja til­­kynn­ing­­ar­­skyld­una. 

Enn fremur er fyr­ir­hug­að að mælt verði fyrir því í laga­frum­varp­inu að ráð­herr­­ar, aðstoð­­ar­­menn, ráð­u­­neyt­is­­stjór­­ar, skrif­­stofu­­stjórar og send­i­herrar geti ekki í til­­­tek­inn t­íma eftir að opin­beru starfi lýkur gegnt starfi fyrir skráða hags­muna­verð­i. ­

Gert er ráð fyrir þeirri meg­in­­reglu að fram­an­­greindir aðilar þurfi að bíða í átta mán­uði frá starfs­lokum en þó með und­an­tekn­ing­um“. (Kjarn­inn)

Sam­tök atvinnu­rek­enda berj­ast á móti hug­myndum for­sæt­is­ráð­herra af fullum þunga. Því ef jafn­ræð­i verður komið á og að upp­lýst verði um öll tengsl er lík­legt að dragi úr ­spill­ingu í land­inu og óeðli­legum áhrifum eins hags­muna aðila.

Það er mikilvægt að launafólk geri sér fyrir því, að i kjarasamningum er tekist á um hversu hátt hlutfall af því stendur eftir í rekstri fyrirtækjanna þegar viðurkenndir kostnaðarliðir hafa verið greiddir fari í launakostnað.

Hér er fullyrt að þar sem hlutfall af launakostnaði skuli greiðast sem félagsgjöld fyrirtækjanna til samtaka atvinnurekenda. Er það í raun allt starfsfólk sem greiðir félagsgjöld fyrirtækjanna en ekki eigendur þeirra.

En hið eðlilega væri, að eigendur fyrirtækjanna væru sjálfir félagar í þessum samtökum greiddu sín félagsgjöld sjálfir en ekki fyrirtækin. Þessi félagsgjöld þeirra er óeðlilegur rekstrarkostnaður.

LESLISTINN.IS

 

Launafólkið greiðir félagsgjöldin í samtökum atvinnurekenda.

Félagsgjöld fyrirtækja til samtaka atvinnurekenda er ákveðið hlutfall af launagreiðslum. Tekið út úr óskiptum rekstri eins og tryggingagjöld. Þar með greiðir starfsfólk þessi félagsgjöld, ekki eigendur fyrirtækjanna.

 

Telur Sigríður Andersen íslenska kjósendur heimska kjána?

Sigríður Andersen fyrrverandi dómsmálaráðherra segir orðrétt í sjónvarpsviðtali um dóm Mannréttindadómstóls Evrópu sem gerði alvarlegar athugasemdir um vinnubrögð hennar við val á dómurum í Landsrétt og um dóm Hæstaréttar Íslands:

• „Að mínu mati er dóm­ur­inn, sem féll 11. mars, lög­fræðilega rang­ur og ber þess sterk merki að vera póli­tískt at,“ sagði Sig­ríður. Að því leyti sé fínt að MDE fái að skoða málið aft­ur“.

Ætli þessi þingmaður haldi að íslenskir kjósendur séu vitgrannir kjánar?

Þeir sem hafa fylgst með stjórnmálum á Íslandi vita að gömlu valdaflokkarnir hafa ætíð verið puttana í skipun dómara. Sérstaklega hefur Sjálfstæðisflokkurinn verið skæður í þessu verki.

Margir töldu að Björn Bjarnason fyrrum dómsmálaráðherra hafi beinlínis stundað hreinsanir þegar hann fækkaði sýslumönnum í landinu og aðeins innmúraðir sýslumenn héldu störfum sínum. Sama gerðist með dómara landsins.

Róttækir verkalýðsforingjar hafa aldrei geta treyst dómstólum landsins þannig að þeir fengju réttláta dóma ef hagsmunir atvinnurekenda væru í húfi. Sama má raunar segja um róttæka vinstrimenn.

Íslendingar hafa aldrei verið jafnir fyrir lögunum, dómar virðast oft ráðast af flokkspólitískum viðhorfum. Það sýnir sig einnig þegar peningamenn nota milljónir með aðstoð klækjarefa úr lögmannastétt geta hreinsað af sér refsingar og dóma og haldið illa fengnum fúlgum.

Fólk er ekki búið að gleyma því þegar hæstiréttur landsins dæmdi kosningar um fólk í stjórnlagaráð ógildar. Af hreinræktaðri flokkspólitík og hagsmunum valdastéttarinnar í landinu.

Inngrip Sigríðar Andersen þáverandi dómsmálaráðherra um skipun dómara í Landsrétt var af flokkspólitískum toga. Nokkuð sem Sjálfstæðisflokkurinn hefði komist upp með fyrir hrun en þjóðin lætur ekki bjóða sér slíka spillingu lengur.

• Nú heldur Sjálfstæðisflokkurinn og valdaelítan á Íslandi í þann vonarneista að yfirdeild  Mannréttindadómstóls Evrópu segi að flokkspólitíska dómaraspillingin á Íslandi sé bara í góðu lagi.

 

Segir dóminn „pólitískt at“