Að kenna öðrum um

• Alþingismenn, ráðherrar og ýmsir opinberir ráðamenn hafa hneykslað almenning á því hvernig þessir aðilar hafa getað makað krókinn með skattfé almennings
  *
• Auðvitað telur fólk eðlilegt að þessir aðilar séu á góðum launum, en að það sé farið frjálslega með skattfé almennings er ólíðandi.

En fyrirkomulag á kjörum þessara aðila tekur mið af launum fyrirmanna í sjálfu atvinnulífinu. Forstjórar fyrirtækjanna og framkvæmdastjórar eru með mun hærri laun.

Einnig forystumenn samtaka atvinnurekenda og einnig forystumenn í stærstu samtökum launafólks. Þetta eru einmitt aðilar sem kasta nú grjóti út úr glerhúsi.

Ekki ætla ég að verja stjórnmálamennina og eða excel-kjöl þeirra. Hvernig þeir vinka þeim framan í forystumenn í t.d. ASÍ.

• Valdið er og á að vera hjá félagsmönnum og hjá verkalýðsfélögum þeirra í kjaramálum. Þessu vilja margir gleyma.

En það vill bara svo til, að ASÍ menn sjálfir nota excel-skjöl til að að mikla sinn árangur og hafa haft lítinn áhuga á launum fólks sem hefur minna en 300 þúsund á mánuði.

Bara í þessari grein gerir fyrrum miðstjórnarmaðurinn til margra ára í ASÍ, Guðmundur sig sekan um slíkt hið sama.

Nú fyrir örfáum dögum upplýsti eftirmaður Guðmundar núverandi formaður rafiðnaðarmanna um kjarastefnu þeirra sem fer algjörlega gegn þeirri stefnu sem nýir foringjar verkalýðsfélaga í Reykjavík boða.

Þetta er furðuleg grein, hann vill ekki viðurkenna að reiði fólks snýr fyrst og fremst að forystumönnum í ASÍ nú eins rétt eftir hrunið.

Þegar þessir miðstjórnarmenn tóku sér stöðu gegn hagsmunum launafólki í vaxta- og verðtryggingamálum. Er varð til þess að hrunið fór miklu verr með launafólk en annars hefði þurft að verða.

Guðmundur er einn þeirra sem hafa staðið að Salek fyrirbærinu sem gengur út á skerðingu á samningsfrelsi fjölmargra verkalýðsfélaga og skerðir mjög verkfallsréttinn.

Sumir eiga að hafa samningsrétt en ekki allir. Réttur opinberra verður skertur verulega ef þetta nær að ganga eftir. Ef stéttir fara í verkföll er það ekki bara launafólki um að kenna. Það koma tveir aðilar að öllum lífskjarasamn-ingum

Guðmundi ferst þetta grjótkast sitt.

Alþingismenn sem eru að misnota aðstöðu sína á að rassskella á Lækjatorgi á föstudögum kl 13:00.

Hingað og ekki lengra

Það er greinilegt á umræðum innan verkalýðshreyfingarinnar að Alþingi er með ríkisstjórnina í broddi fylkingar búið að ganga kirfilega fram af launamönnum, ekki síst þeim hópum sem liggja á lágmarkstöxtum kjarasamninga. Kornið sem fyllti mælinn er…

STUNDIN.IS

 

Staða Gylfa aldrei verið veikari

Ný nálgun í kjaramálum

• Með því að hagfræðingar komu til starfa hjá ASÍ og urðu þar allsráðandi varðandi kjaramál varð kúvending innan sambandsins er varðar umræðu um öll kjaramál.
  *
• Nú var farið að ræða um málin með hagfræðina að leiðarljósi. Það skelfilegasta varð þegar hagfræðingar með engar rætur í hreyfingunni voru gerðir að forsetum ASÍ.
  *
• Koleggar frá báðum aðilum á vinnmarkaði voru farnir að véla um kjaramál. Bæði frá atvinnu-rekendum og launafólki.

Ef gerðar voru sérstakar ráðstafanir vegna láglaunafólks sem gátu breytt öllu hjá fátæku fólki á íslenskan mælikvarða hreyfði það ekki kaupmáttinn upp á við í viðmiðunarvísitölum sem nokkru nam og máli skipti, þ.e.a.s. breyttu litlu í meðaltölunum.

Þótt eðlilegt sé, að vextir á venjulegum neyslu- og hverskyns rekstrarlánum séu með frjálsum vöxtum. Er jafnframt algjörlega út úr kú að grunn húsnæðislán séu með hærri vöxtum en 1,5 – 2% vöxtum enda lánin verðtryggð.

Einnig er nauðsynlegt að skoða gaumgæfulega þá vísitölu sem lán eru bundin við. En lán yfir grunn mörkum eiga að vera á frjálsum lánamarkaði.

Þá skipta ýmiskonar gjöld í heilbrigðiskerfinu, í skólakerfinu, skólagögn í grunnskólum, það að leikskólinn skuli ekki vera rekinn á sama hátt og grunnskólinn, persónuafsláttur og eitt og annað meira máli fyrir láglaunafólk en % hækkanir á launum fólks sem hefur laun við 300 þúsund á mánuði.  

Það varð ljóst í maí 1983, að það varð viðsnúningur í vaxtamálum þegar vextir í bankakerfinu voru gefnir frjálsir til viðbótar við fulla verðtryggingu húsnæðislána í sjö ár þar á undan.

ASÍ brást launafólki alvarlega einkum láglaunafólki og tók hagsmuni lífeyrissjóðanna fram yfir þetta vor. ASÍ brást einnig láglaunafólki 1998 þegar verkamannabústaðakerfið var lagt í rúst og allt félagslega húsnæðiskerfið í leiðinni. Vissulega var þörf á uppfærslu laganna en ekki að leggja það niður.

Það er rétt sem Ragnar Þór segir, en eru svo sem engin ný tíðindi, sannindi sem voru sögð strax við aðför ríkisstjórnarinnar að verklýðnum í landinu vorið 1983.

Það er ódýrara fyrir samfélagið að bæta lífskjör láglaunafólks einkum barnafólks í þeim hópi með slíkum hliðarráðstöfunum er ekki hafa áhrif á verðlag og vísitölur.

Dýrasta leiðin er sú vegferð sem farin hefur verið í síðustu 25 árin. Sem er að hreppa barnafólk í fjötra og láta það fara á hliðina vegna slakra kjara.

Afleiðingar hafa sýnt  sig í fátækt hjá fjölda fólks, afleiðingar sjást m.a. í grunn-og leikskólum en einnig í félags- og heilbrigðiskerfinu.

„Það kostar ekkert að lækka vexti“