Ótrúlegur belgingur

• Það er vitað að Katrín gekk hart á eftir Loga og Samfylkingunni dögum saman eftir síðustu kosningar til að ganga með VG í ríkisstjórnarsamstarf með Sjálfstæðisflokknum.  

Í slíkri stjórn hefðu þá verið 18 vinstrimenn á móti 16 þingmönnum hægri manna í ríkisstjórnarmeirihlutanum. Það hefði verið allt önnur staða en sú sem er í stjórnarráðinu í dag þar sem eru nú innan stjórnarmeirihlutans aðeins 11 vinstrimenn. Þannig að Samfylkingin getur ekki látið eins og hún sé alsaklaus af þessari stöðu sem kaus að starfa með ESB flokkunum á Alþingi en hunsa hagsmuni almennings.

En það er margt að varast ef farið er út í nýja aðferð til að afla fjár til að byggja upp vegakerfið á Íslandi. En einnig til tryggja að allir leggi fram sinn skerf til uppbyggingarinnar sem nota götur og vegi. Bæði íslenskir og erlendir vegfarendur.

En það er morgunljóst að félagslegar hliðar verður að hafa að leiðarljósi.

Það er auðvitað eðlilegt að allir þeir sem menga greiði eðlileg mengunar-gjöld, hvort sem það er gert í atvinnurekstri eða t.d. í bílaumferðinni, eða í flugrekstri eða geri út skip og báta. Það er bara eðlilegt.

Að sama skapi er eðlilegt að allir standi jafnir gagnvart því að byggja upp vegakerfið.

Þannig er það ekki í dag með tekjuskattskerfinu eða með útsvars-greiðslum. Það ríkir mikið skattamisrétti í landinu. Fjölmargir einstaklingar greiða mjög lítinn tekjuskatt og þá í formi fjármagnstekjuskatts. Þá greiða fyrirtækin einnig mjög lítinn tekjuskatt og ekkert útsvar. 

Flutningafyrirtækin eru auðvitað alveg sér fyrirbæri sem slíta vegakerfinu oft óhóflega og jafnvel brjóta það niður með freklegri misþyrmingu.Þessi fyrirtæki taka nánast ekkert þátt í uppbyggingunni en gera um leið mestar kröfur um hraða nýbygginu vegakerfisins.

Þannig að Logi fer því miður með rangindi þegar hann telur að tekjuskatturinn geti staðið undir þessum útgjöldum og bitni síður á láglaunafólki. Það er raunin að það eru fyrst og fremst launafólk sem greiðir tekjuskatta og útsvör  á Íslandi ekki hálaunafólk.

Veggjöld verst fyrir tekjulága

Nýr fjölmiðlastyrkur mun jafna nokkuð samkeppnisstöðu fjölmiðlanna

• Það er auðvitað dagljóst, að frumvarp menntamálaráðherrans mun greinilega styrkja litla fjölmiðla er hafa lítið umleikis og njóta ekki fjárflæðis frá fyrirtækjum landsins.

En fjölmiðill eins og Mogginn hefur alltaf notið mikilla styrkja frá fyrirtækjum landsins og hefur gert frá upphafi. Síðustu árin hefur útgerðin haft snepilinn í fanginu.

• Enda hefur blaðið alla tíð verið málssvari þeirra sem styrkja útgáfu blaðsins

• M.ö.o. ekki heima­lagað mús­lí, heldur er efni blaðsins stjórnað af þessum hagsmuna-aðilum
  
  Þetta mun auðvitað styrkja smærri fjölmiðla mikið en styrkirnir eru of litlir fyrir stóru hítirnar eins og Moggann og Fréttablaðið er nýtur greinilega styrkja frá versluninni með miklu auglýsingaflæði.

EYJAN.DV.IS

 

Davíð leggst gegn stuðningi við fjölmiðla og uppnefnir ritstjóra Kjarnans: „Frekjukastið í Reykjavíkurbréfi dagsins“ - DV

Í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins er fyrirhugaður fjárstuðningur ríkisvaldsins við einkarekna fjölmiðla gagnrýndur. Í frumvarpi menntamálaráðherra er gert ráð fyrir allt að 50 milljóna króna árlegum styrk við ritstjórnir fjölmiðla.

Höfundi Reykjavíkurbréfs þykir fráleitt að styrkja fjárhagslega fjölmiðla sem hann sakar um áróður og erindrekstur en öllu harðari orðum fer hann þó um Ríkisútvarpið sem hann segir …

Það er stéttarstríð í gangi

• Loksins hefur ASÍ losað sig við hagfræðinginn úr forystusveit sinni
  
  
• Meðaltals menn og þríliðusérfræðingar sem aldrei ættu að koma nærri kjarabaráttu láglaunafólks.

Það ætti nú loksins öllum að vera ljóst 10 árum eftir hrun að hverskonar meðaltöl um afkomu fólks á vinnumarkaði segja aldrei sannleikann.

Þótt laun geti verið allgóð á Íslandi að meðaltali, að þá býr nær þriðjungur fólks á óboðlegum lífskjörum. Sama má segja um skattana. Það sem talið er til skatta á Íslandi er að meðaltali ekki miklir skattar.

En skattamisréttið er samt yfirgengilegt.

Þegar fjármagnstekjuskatturinn var tekinn upp varð ljóst að stór hópur fólks myndi geta sloppið með að greiða um fjórðung af því sem launafólk átti að greiða í skatta. Eitthvað hefur dregist saman með þessum hópum eftir hrun, en jafnrétti er ekki náð.

Þá eru lífeyrissjóðagreiðslurnar og tryggingagjöldin ekki með inn í myndinni. En þessar greiðslur eru auðvitað flatir skattar sem launafólk eitt greiðir af öllum launum sínum samkvæmt lögum og kjarasamningum þar um.

Þegar þetta er tekið inn í myndina og borið saman við skatta í nágrannalöndunum dökknar verulega yfir myndinni.

Það er ljóst og hefur lengi verið, að Sjálfstæðisflokkurinn með formann sinn sem forhleypi standa vörð um þetta misrétti. Þessi flokkur ójafnaðarfólks og valdastéttarinnar í landinu vinnur sleitulaust að því að létta álögum af eignastéttinni í landinu. Eru svo sannarlega andstæðingar almenns launafólks.

Um þetta snýst baráttan eilífa, í verkalýðshreyfingunni og í verkalýðspólitíkinni um. Nú er sem betur fer nýtt fólk komið til áhrifa í hreyfingunni er gerir nú kröfur um réttlæti og jafnrétti.

ASI.IS

 

Skattatillögur ASÍ gætu bætt stöðu 95% launafólks - Alþýðusamband Íslands

Það er einfaldlega rangt hjá fjármálaráðherra að tillögur ASÍ leiði til hækkunar á skattbyrði meðaltekjufólks.

Nánari upplýsingar

Fjármálaráðherra fari með rangt mál

Ójafnaðarmaðurinn

• Bjarni Benediktsson gumar að því, að mikið hafi verið gert til að bæta stöðu láglaunafólks í landinu í tíð núverandi ríkisstjórnar
  * 
• Hann hefur nú sérstakar áhyggjur af afli verkalýðshreyfingarinnar ásamt fyrirtækja samtökunum sem launafólk heldur uppi með vinnu sinni.  

Hann minnist auðvitað ekki á þá staðreynd, að Sjálfstæðisflokkurinn hefur undanfarin 25 ár á tímum værukærrar forystu verkalýðshreyfingarinnar stór aukið skattaálögur á láglaunafólki.(nægir að nefna rannsóknir Stefáns Ólafssonar sem eru traustar heimildir fyrir því) En þær eru víðar.

Á sama tíma sem flokkur Bjarna hefur minnkað skattaálögur á hálaunafólki. Einnig skapað ákveðnu fólki möguleika á að greiða aðeins þriðjung í skatta miðað við það sem launafólk greiðir.(fjármagnstekjuskatturinn)

• Launafólk krefst leiðréttinga og réttlætis.

Afrek þau sem Bjarni tíundar  eru hreinir smámunir upp í þá leiðréttingu eins og hér má sjá: „Ég nefni aðgerðir í tengsl­um við fjár­lög yf­ir­stand­andi árs, eins og sér­staka hækk­un barna­bóta til tekju­lágra; breyt­ing­ar á per­sónu­afslætti og viðmiðun­ar­mörk­um á milli efra og neðra þreps; hækk­un at­vinnu­leys­is­bóta á síðasta ári, mjög mik­il hækk­un, sem rík­is­stjórn­in beitti sér fyr­ir; leng­ing fæðing­ar­or­lofs — allt eru þetta atriði sem snerta vinnu­markaðinn“ .

Svo ekki sé þetta borið saman við lækkun veiðigjalda sem nú þegar er búið að breyta í ákveðin tekjuskatt sem kostar samfélagið enn meira.Gjöldin látin taka mið af rekstri fyrirtækja í útgerð sem er eins misjafn og fyrirtækin eru mörg.

• Það er fullkomlega eðlilegt að taka þrepaskiptan tekjuskatt eða það sem væri enn árangurs ríkara sem væri að taka upp þrepaskiptan persónuafslátt. 

Fyrir utan þetta hefur flokkur fjármálaráðherrans brotið niður félagslega innviði samfélagsins sem hefur bitnað illa á láglaunafólki.

Þá var það í tíð Davíðs Oddssonar sem verkamanna-bústaðakerfið lagt niður og tryggingagjöldin sem launafólk greiðir látið ganga til fyrirtækjanna.

• Nei Sjálfstæðisflokkurinn hefur alltaf unnið gegn hagsmunum launafólks.  

 

Skattatillögur ASÍ auki jaðarskatta

Bandaríkjamenn vilja hirða olíuauðinn -- svarta gullið í Venesúela

• Nú eins og iðulegast áður virðast oftast einhverjir aftaní ossar Bandaríkjanna ráðast í hlutverk utanríkisráðherra Íslands.

Aðilar sem eru algjörlega leppar Bandaríkjanna, jafnvel þótt þar fari fyrir stjórn ógnvænlegir öfga aðilar,  forystumenn þjóðar sem sýnir öðrum þjóðum óhikað vélráð sín og drápstól.

Árum saman hefur Bandarísk stjórnvöld unnið gegn Venesúela leynt og ljóst, einkum eftir að ríkisvaldið í Venesúela þjóðnýtti alla olíuvinnslu í landinu og Bandarískir  hættu að geta arðrænt þjóðina eins og þeir höfðu gert.

Bandarísk stjórnvöld eru ekkert að flagga því, að langvarandi efnahagsþvinganir þeirra  gagnvart Venesúela hafa m.a. orðið til þess að setja landið í þrot.

Ekki er heldur minnst á stuðning Bandaríkjastjórnar leynt og ljóst við hvers kyns undirróðursstarfsemi og skemmdarverk í landinu og nauðungar liðsafnaður herveldisins meðal nágranna Venesúela.

Það er sama hvert herveldið er, þeirra helsta einkenni sem hefur sýnt sig í veraldarsögunni sem er að kúga aðrar þjóðir til hlýðni við efnahagslega og pólitíska hagsmuni sína.
Getur það verið, að það sé sameiginleg ákvörðun núverandi ríkisstjórnar að styðja enn frekari við kúgunaraðgerðir Bandaríkjanna gagnvart  Venesúela.

Áróðursrit frjálshyggjunnar

• Hér koma fram öflugar athugasemdir við áróðursrit frjálshyggjunnar um íslensk bankamál í fræðigrein.
  *
• Vekur greinarhöfundur athygli á, að í hvítbókinni er nær eingöngu notað orðfæri hagsmunaafla á fjármála markaði.

Það er engan veginn sjálfgefið að lækkun skatta á  banka myndi skila sér í minni vaxtamun né að virk samkeppni tryggi að ábati hagræðingar í bankakerfinu skili sér til neytenda.

Samkeppni á markaði leiðir ekki alltaf til hagkvæmustu niðurstöðunnar og það er beinlínis hættulegt að láta eins og bankarekstur lúti sömu lögmálum og annar atvinnurekstur.

Þetta er á meðal þess sem fram kemur í umsögn Ásgeirs Brynjars Torfasonar, lektors í fjármálum og reikningsskilum við viðskiptafræðideild Háskóla Íslands. 

Um Hvítbók sem á að fjalla um nýja framtíðarsýn fyrir fjármálakerfið sem starfshópur fjármálaráðherra birti fyrir jól.

Í skýrslunni er lagt til að skattar á fjármálafyrirtæki verði lækkaðir og dregið úr eignarhaldi ríkisins.

Að mati Ásgeirs er skýrslan mótuð um of af „sterkri hugmyndafræði“ og hagfræðikenningum sem biðu skiptbrot í alþjóðlega fjármálahruninu 2007-8.

„Mikið af þessum meginkenningum hafa verið teknar til rækilegrar endurskoðunar erlendis, en það virðist ekki bera mikinn keim af þeirri nýju hugsun í hvítbókinni"  skrifar Ásgeir.

 

STUNDIN.IS

 

Segir Hvítbók gegnsýrða af hugmyndafræði og „orðfæri hagsmunaafla af markaði“

 

Meðaltölin gefa aldrei rétta mynd af kaupmætti fólks

• Heldur ekki af skattagreiðslum
  
  
• Það hafa komið fram réttmætar kröfur um skattajafnrétti á Íslandi
  *.
• En einn helsti varðhundur misréttisins, núverandi fjármálaráðherra Bjarni Benediktsson telur greinilega að misréttið sé eðlilegt.

Almennt launafólk (öryrkjar og eftirlaunafólk) greiðir í staðgreiðslu skatta 36,94% af brúttótekjum sínum (þ.e.a.s. af öllum tekjum) undir 927 þúsundum á mánuði, til frádráttar kemur persónuafsláttur sem allir njóta er samtals 56.447 kr.á mánuði.  

Fyrir utan þessar greiðslur greiðir launafólk (fyrir utan öryrkja og eftirlaunafólk) nær 20% umsaminna tekna í lífeyrissjóð og um 6% umsaminna tekna í tryggingagjöld. (skattur greiddur eftirá) Þetta eru staðreyndirnar þótt reynt sé að breiða yfir þær.

Þá er hinn hópurinn sem greiðir í dag 22% af heildar nettótekjum sínum ( þ.e.a.s. tekjur að frádregnum kostnaði við að afla teknanna, svona rétt eins og fyrirtækin gera) í fjármagnstekjuskatt. Það eru fjárfestar, fjármagnseigendur  og í raun atvinnurekendur oftast í gegnum eignarhaldsfélög í þeirra eigu.

Þetta fólk greiðir ekki tekjuskatt, nema að það sé launafólk í fyrirtækjum sínum og greiði af slíkum launum einnig í lífeyrissjóð og tryggingagjöld. Persónuaf-sláttur nýtist þessum aðilum að fullu.  En af fjármagnstekjum er ekki greitt útsvar, ekkert í lífeyrissjóð og ekki heldur tryggingagjöld.

Í þessum seinni hópi er gjarnan hálaunafólkið sem nýtir persónuafslátt að fullu og einu aðilarnir sem geta notið lægra skattþrepsins að fullu fyrir þær mánaðar tekjur sem eru undir 927 þúsundum.

Þannig að það er verulegt svigrúm til að hækka persónuafslátt svo hann dugi til að  greiða tekjuskatt  láglaunafólks. Til þess verður að setja þrepaskipt launaþak. En einnig að fjarmagnstekjuskattur verði eins og tekjuskatturinn, með sömu hlutföllum og miðaður við brúttótekjur.

Þá tapar ríkissjóður ekki tekjum og  allir verði jafnir skattgreiðendur  rétt eins og var um 1990 þegar þjóðarsáttar-samningarnir voru gerðir. Áður en Sjálfstæðisflokkurinn tók að hækka skatta á launafólki og lækka skatta á fjárfestum og hálaunafólki.

„Ótrúlega djarfar hugmyndir“ komið fram

Bjarni talar eins og málaliði atvinnurekenda

• Enda hefur það marg sýnt sig, að hann er þeirra maður bæði í orði og í verki
  *
• Ekki er undarlegt að þegar ráðherrann lýsir sig sí og æ, að vera liðsmaður SA, að mótaðalinn  láti í sér heyra.

Það er bara þannig og hann veit vel að í landinu hefur verið vaxandi launamisrétti allar götur frá því að Davíð Oddsson varð forsætisráðherra.

Ekki bara það, að á öllum þessum tíma hefur skattamisréttið einnig verið viðvarandi þótt VG hafi tekist að klóra í land á tíma vinstri stjórnarinnar og nú örlítið við þessa síðustu stjórnarmyndun.

Þá hefur flokkur Bjarna beitt sér fyrir því að brjóta miskunnarlaust niður innviði félagslegs umhverfis launafólks á ráðstíma sínum sem kemur berlega í ljós í húsnæðismálum launafólks. Stefna valdaflokksins hefur verið allsráðandi.

Verkamannabústaðakerfið sem var burðarás í húsnæðismálum láglaunafólks var aflagt bótalaust og nú skal hneppa launafólk í leiguíbúðir okurfyrirtækja. Ástandið stefnir hraðbyri verða eins og lesa má um í bókum Charles Dickens.

Valdaflokkurinn unir sér vel með gömlu dönsku stjórnarskránna að vopni og því að á Íslandi ríkir ekki fjölskipað stjórnvald og hver ráðherra er nánast alvaldur í sínum málaflokki. 

 

„Stríðsyfirlýsing“ hjá Bjarna

Markaðslaunin eru þau laun sem valda verðbólgu

• Hækkun launa láglaunafólks veldur ekki verðbólgu, en það gera markaðslaunin
  *
• Það er þá í höndum atvinnurekenda að halda aftur af þeirri þenslu.

„Hækkun lægstu launa ekki líkleg til að smitast út í verðlagið segir Már Guðmundsson. Seðlabankastjóri segir einnig að hækkun launa valdi minni verðbólgu ef hún er bundin við þá tekjulægstu“.

En út á það ganga launakröfur Starfsgreinasambandsins og VR einmitt, lægstu launin hækki fyrst og fremst. En einnig út á eðlilegar lífskjarajafnanir í þjóðfélaginu, eins og skattajafnrétti og lægri húsnæðisvexti af nauðþurftarhúsnæði fyrir láglaunafólk.

Forystufólk í Eflingu og í VR hafa staðið sig sérstaklega vel undanfarið ár, ef miðað er við söguna síðustu 30 árin í Verkalýðshreyfingunni. Á þeim tíma hefur algjör doði verið ríkjandi sem hefur bitnar illa á láglaunafólki.

Launa-og skattamisrétti hjá launafólki hefur einnig aukist hrikalega á þessu tímabili. Greiðslur í lífeyrissjóði hafa sömuleiðis stóraukist og ríkið hefur á sama tíma minnkað sinn hlut í eftirlaunakerfinu. Stærst sökin liggur hjá forystufólki hreyfingarinnar síðustu 30 árin.

Á þessum tíma hafa formlegir launataxtar í kjarasamningum fengið sífellt minna hlutverk og markaðslaun hafa tekið við, með þeim afleiðingum að láglaunafólk á almennum vinnumarkaði, í störfum hjá ríki, hjá sveitafélögum og fólk er þiggur laun frá Tryggingastofnun situr eftir.

Samtök atvinnufyrirtækjanna hefur komist upp með að í samtarfi með ASÍ að búa til viðmiðunar-launataxta sem nýttir eru til að halda niðri launatöxtum sem opinberum er ætlað að nota.

Framkomnar kröfur þessara verkalýðsfélaga eru vægast sagt afar hóflegar þegar þess er gætt að aðeins 10% fullvinnandi launamanna eru með heildarlaun undir 400 þúsund krónum á mánuði árið 2017. Samkvæmt sömu gögnum frá Hagstofunni en 12% með laun yfir einni milljón króna í mánaðarlaun. Miðgildi heildarlauna 2017 voru 618 krónur á mánuði.

Það er fullkomlega eðlilegt að launabil milli launaflokka fari eftir krónatölu en ekki eftir hlutföllum. Einnig er mikilvægt að enginn launaflokkur sé undir eðlilegum framfærslumörkum.

• Það sem skiptir meginmáli er krafa um lækkun á húsnæðisvöxtum fyrir láglaunafólk og að skattamisréttið í landinu verði leiðrétt
  *
• Einnig að gerðar verði raunverulegar leiðréttingar á persónuafslættinum.

KJARNINN.IS

 

Hver er krafa vinnuaflsins?

Sólveig Anna Jónsdóttir, formaður Eflingar stéttarfélags, fjallar um kröfur launafólks en hún segir að ef fólki sé raunverulega umhugað um stöðugleika og að hjól efnahagslífsins snúist sé farsælast að sýna sanngirni þegar kemur að kröfum vinnuaflsins.

Ekki í fótboltaskóm á Alþingi

Breytingar á veggjöldum?

• Nú eru í umræðunni stórar hugmyndir um að þeir sem nota vegakerfi landsins muni eiga að greiða veggjöld.

Til að fylgjast með nýtingu hvers og eins á vegakerfinu  eiga að vera teljarar um allar trissur er fylgjast með því hvað hver einn notar vegi og götur.

Svona rétt eins og augu keisarans forðum daga eða trúarlögreglan í Ísrael á dögum iðnnemans.

Þá eins og síðar varð í fjölmörgum ríkjum veraldar um aldir, að trúarbrögð voru notuð til að kúga sauðsvartan almúgann.  Enn eru slík kúgunartæki í notkun en með nýrri tækni.

Það er auðvitað allt í lagi að skipta um fyrirkomulag ef það er sanngjarnara en það sem nú er í gangi. En þá verður að skipta algjörlega um kerfi, því við sem ökum um á okkar gamla súkkí sú-bíl erum þegar að greiða há veggjöld þegar við kaupum bensín á þann gamla.

Það er viðbúið að þetta sé nauðsynlegt vegna rafbílavæðingar og eigendur rafbíla greiða lítið sem ekkert í vegagerðarsjóði. 

Einnig væri þá réttlátt að veggjöld væru mishá eftir gerð bifreiða. Að greidd væru margfald hærri gjöld af akstri þungaflutningabíla en af smábílum. Sérstaklega í þjóðvega akstri og að ekki verði tekin upp einhver afsláttarkjör fyrir suma.

Þá hljóta veggjöldin um leið hverfa af t.d. bensín bílum en eigendur slíkra  bíla greiddu þess í stað kolefnisgjald.

Nokkur sem allir ættu þá að greiða án undan-tekningar, hvort sem um er að ræða bensín- og díselbílaeigendur lítilla og stórra, allar verksmiðjur, flugvélar í lofthelgi Íslands og öll skip í landhelgi landsins. M.ö.o. allir sem skila frá sér mengandi efnum út í andrúmsloftið eða í sjó eða í jarðveg.

Mun efla ferðaþjónustu