Grjóti kastað úr glerhúsi

• Furðuskrif Sturlu bera svo sannarlega vott um sérkennilegt siðgæði finnst mér.

Bæði er það, að það getur enginn vænst þess að fyrir þeim sé borin virðing eða traust nema að hafa áunnið sér með raunverulegum hætti virðingu annarra eða traust.

Sturla kýs greinilega að gleyma því, að einmitt Alþingi og ráðamenn þar höfðu í nær tvo áratugi gjörsamlega brugðist þjóðinni.

• Þessir sömu ráðamenn og félagar Sturlu hafa enn ekki litið í eigin barm og eða beðið þjóðina afsökunar á atferli sínu er nær leiddi þjóðríkið til glötunar. Með því allsherjarhruni sem varð 2008.

Reyndar átti spillingin í þeim gamla valdaflokki er Sturla telur sig í, að vera orðin öllum ljós löngu fyrir hrun. Eftir að í ljós kom að fjölmargir aðilar báru ógrynni fjár í flokkinn og í ýmsa félaga hans.

Engum ber skylda til að bera einhverja sérstaka virðingu fyrir Alþingi sem er það fólk sem þar starfar en ekki húsið sjálft. Það er fráleitt. Ráðamenn í borginni geta heldur ekki vanvirt Alþingi. Alþingismenn þurfa enga hjálp í þeim efnum.

• Steinninn „Svarta keilan“ eftir Santiago Sierra er góður minnisvarði um tímabundinn sigur lýðræðisins yfir valdhöfum Íslands
  *
• En ekki get ég sagt að mér finnist minnisvarðinn fallegur en hann er mikilvægur einmitt á þessum stað og minnir m.a. á vinnubrögð Sturlu og félaga, er láta menn úti í bæ ráða gjörðum sínum.

Vert er að taka undir að illa hefur verið farið með þetta svæði sem Sturla kallar „Landsímareit“ og er það auðvitað vanvirðing við almenna borgara í Reykjavík.

En það er ekki við núverandi borgarstjórn að sakast í þeim efnum og Sturla ætti auðvitað að ræða við gamla flokksfélaga um þessi hrikalegu umhverfisslys.

Fyrsta slysið var auðvitað þegar litlu timburhúsin voru rifin sem stóðu á þessu horni þar sem þetta svonefnt „Landssímahús“ stóð. Ég kom nokkrum sinnum í annað húsið er ég var krakki þar sem Rauði krossinn starfaði.

Annað mjög alvarlegt slys varð þegar stóra húsið var byggt og kennt við Ragnar í Markaðnum. Þarna réðu peningasjónarmið ferðinni og stjórnmálaflokkur slíkra sjónarmiða.

Ekki hefur verið upplýst hve mikið þessi Ragnar þurfti að greiða í flokkssjóði Sjálfstæðisflokksins fyrir byggingarleyfið.

• Það greinilegt, að ,,Svarta keilan" hefur haft áhrif

RUV.IS

 

Sakar borgaryfirvöld um að vanvirða Alþingi

Sturla Böðvarsson, fyrrverandi forseti Alþingis, segir stjórnendur Reykjavíkurborgar sýna Alþingi og umhverfi þess „fullkomið virðingarleysi“ með framkvæmdum á svokölluðum Landsímareit við Austurvöll, sem hann kallar skemmdarverk. Þá segir hann allt benda til að borgarstjór...

Nýr og ferskari tónn er nauðsynlegur

• Það er mikilvægt að íslenska þjóðkirkjan boði og starfi í anda boðskapar iðnnemans forðum daga. Bæði í orði og í verki. 

Að starfsmenn kirkjunnar tali til fólks á manna máli, noti málsnið nútíma fólks svo boðskapurinn komist til skila.

Að prestar tali ekki niður til fólks eins og var plagsiður margra presta fyrir örfáum árum. Sumir gera það jafnvel enn.

Auðvitað verða prestar að hafa Nýja textamenntið í bakgrunni síns boðskapar, en það hlýtur að vera verkefni prestsins að tala inn í samtímann en að vera ekki í sífelldum skólaverkaefna lestri eins og sé verið að hlýða þeim yfir í Guðfræðideildinni. 

Hann vinnur úr boðskapnum kjarnan sem við trúum á og talar inn í viðfangsefni samtíðar sinnar á tungu almúgans í landinu.

Rétt eins og góður kirkjuleiðtogi gerði og boðaði að ætti að gera með því að nota þjóðtungu fólks í athöfnum kirkjunnar í hverju landi fyrir sig.

Kirkjan beiti sér í álitaefnum dagsins

Það verður enginn meiri af því, að upp hefja sjálfan sig á kostnað annarra.

Dagur flísarinnar, sunnudaginn 12. ágúst.

• ,,Hví sérð þú flísina í auga bróður þíns en tekur ekki eftir bjálkanum í auga þínu"
  *
• Dæmisöguna ætla ég ekki að rifja upp sem er í fullu gildi nú sem fyrr og er ein af grunnstoðum sósíalismans.

Já mannlífið og pólitíkin eru skrítnar tíkur. Margt getur gerst í borginni ef það hentar ákveðnum hagsmunum. Nú er í tísku að tala illa um þá umhyggjusömu og þeir kallaðir ,,góða fólkið" og á það að vera í háðungarskyni.

Það endurtekur sig sífellt að t.d. stjórnmálamenn dulklæðast í sauðagærur og þykjast vera allt annað en þeir eru. Nú hefur slíkt gerst í borgarstjórninni.

Nú er svo komið að fulltrúar elítunar og valdsins í borginni þykjast skyndilega vera annt um okkar minnstu bræður og systur. Það eru þeir hinir sömu sem vinna ævinlega gegn hagsmunum þeirra sem bágast standa, þeir sem berjast gegn bættum kjörum fátækra.

Ég sá ástæðu til að minnast þess, að kalla má þennan dag, „Dag flísarinnar“ . En í dag rifjar ákveðinn hópur fólks upp söguna um manninn er tilheyrði æðri stétt. Er hafði notið góðrar menntunar á þess tíma mælikvarða, var í þjónustu valdsins í sínu samfélagi sem auga þess. En minnist einnig sögunar vegna fulltrúa heiðarleikans í henni.

Af þessum sökum klæddist ríki maðurinn dýrum fatnaði svo fólk sæi hversu merkilegur hann væri og hversu góðra launa hann nyti. Hann ilmaði auðvitað líka af dýrindis ilmefnum.

Hann taldi sig vera meiri mann og miklu merkilegri en einhver sauðsvartur almúgamaður er varð á vegi hans einn dag. Þjónar hans gættu þess að sá fátæki kæmi ekki of nærri.

Greinilega verkamaður á naumum kjörum klæddur slitnum og fátæklegum vinnufötum á helsta stræti borgarinnar og fór þar með veggjum. Taldist hann örugglega til óæðri stéttar, þ.e.a.s. óþekktur slitinn láglaunamaður.

Sá ríki þurfti lítið að starfa og hafði ekki sigg í lófum, en leyfði sér að sýna þeim er hann mætti óvirðingu og taldi hann vera ónytjung og vera til byrði á þjóðinni.

Hin fátæki beygði höfuð þreytilegur að sjá og var á leið til fjölskyldu sinnar með brauð frá gærdeginum til viðurværis. Maður sem vann myrkranna í milli, maður með enga rödd í samfélaginu.

Hinn ríkmannlegi og hans líkar kvörtuðu stöðugt undan of lágum launum sínum þótt þau væru margföld á það sem verkamenn nutu. Hann taldi sig vera nær almættinu og vera æðri og ætti að njóta meiri virðingar.

Þetta er niðurlag frásagnarinnar um ,,Dag flísarinnar"

Almúgamaðurinn var auðvitað fulltrúi fyrir heiðarleikann og hann stóð sína plikt og sinnti sínu fólki eftir bestu getu. Hann var bara eins og hann var í eigin persónu og reyndi ekki að sýnast vera neitt annað.

 

 

Engin virðing borin fyrir vinnuvernd

• Þetta er ótrúlegt.

En Vinnuverndalögin frá 1980 ná ekki um borð í fiskiskip. En svona háttsemi formanns í verkalýðsfélagi er auðvitað óforskömmuð.

En frá 1999 hefur orðið sú breyting er hér segir í 2. grein reglugerðar um veru barna og ungmenna í fiskiskipum: 

Gildissvið.

• Reglugerð þessi gildir um skipverja á fiskiskipum.
• Eigi má hafa yngri mann, karl eða konu, en 15 ára við vinnu á fiskiskipi. 
•  
• Um vinnu skipverja sem ekki hafa náð 18 ára aldri fer eftir ákvæðum reglugerðar um vinnu barna og unglinga, nr. 426/1999.

Moggi litli er auðvitað ekkert betri fyrir að hampa þessu ábyrgðarleysi. Menn ættu að spyrja sig hvers vegna Vinnuverndarlögin ná ekki yfir vinnu til sjós.

En það er hluti af samningum íslenska ríkisins við EB á sínum tíma þegar Ísland gerðist aðili að EFTA og fékk aukaaðild að Evrópubandalaginu eins og það var kallað þá, af forsætisráðherra þjóðarinnar Bjarna Benediktssyni. Síðan hafa orðið ákveðnar breytingar.

• Íslenskum iðnaði var fórnað fyrir hagsmuni útgerðarinnar.

MBL.IS

 

Tólf ára á frystitogara

„Þetta var aðeins skemmtilegra en ég átti von á,“ segir Andri Fannar Einarsson, 12 ára strákur úr Grindavík, eftir níu daga túr á frystitogaranum Hrafni Sveinbjarnasyni, í samtali við mbl.is. Andri Fannar kom í land á mánudaginn með fullt skip af makríl.

Tólf ára á frystitogara

Grískur mömmumatur

• Gæti vel verið þjóðlegur íslenskur mömmumatur
  
  *
  
• Eru íslendingar að nýta íslensk hráefni í mat nógu vel?

Er einn vinsælasti rétturinn á veitingahúsum á Krít.  Þetta er hægeldaður lambakjötsréttur í litlum leirpottum. Í leirpottunum er beinhreinsað lambakjöt í smá bitum bæði feitt og magurt í bland. Greinilega ódýrustu hlutar lambakjötsins.

Í pottinn er einnig sett grænmeti eins og rófur eða næpur, gulrætur og ýmislegt grænmeti annað og kryddjurtir.

Þessir pottréttir eru með ýmsum brag. Einnig sumir þeirra kjöt í sósu líkt og lasanja en ekki með neinum hveiti blöðum.

Ferðafólkið hvaðanæva úr heiminum sóttist mjög eftir þessum þjóðlega gríska mat.

Hér segja menn að ekki seljist neitt nema hryggir og læri. Væntanlega er það vegna þess að þetta kjöt er selt of dýru verði í íslenskum verslunum.  Ekki kæmi mér á óvart einhver fyrirtæki sérhæfðu sig að framleiða svona þjóðlega rétti fyrir veitingahúsin.

Þetta má auðveldlega gera á Íslandi. En verður auðvitað að vera bragðgóður og hollur og ekki of magur því þá verður lambakjötið óætt.

Við miðjarðarhafið má einnig fá úrval af mjög góðum saltfiskréttum án þess að þeir séu gegnsósa í tómatsósu. 

Í fyrra borðaði ég útvatnaðan gufusoðin saltfisk sem var hafður með mango ávöxtum. Vissulega það sætur  að ég má ekki borða hann.

Á Krít smakkaði ég góðan djúpsteiktan saltfisk á mjög góðum viðurkenndum matsölustað. Bragðið minnti dálítið á harðfisk og síðan ýmiskonar meðlæti.

Fækka þarf um rúmlega 100 þúsund fjár

Eitt lítið spor í rétta átt, en meira þarf að koma til

• Þetta er auðvitað ákveðinn áfangi, en þetta snýst ekki bara um ritföngin heldur einnig allar vinnubækur eins stílabækur og reikningsbækur eða rúðustrikaðar vinnubækur og möppur utan um vinnublöð.

Það hefði auðvitað verið enn jákvæðara og mikil framför ef almennt heimanám nemenda í yngri deildum a.m.k. yrði afnumið og nemendur væru þá lausir við töskuburðinn.

Í framhaldi af því væri mikilvægt að skólarnir eignuðust sjálfir þau kennslugögn sem þeir nota og væru óháður höfundarréttargjöldum.

Kennarar eru sérfræðingar í gerð kennslugagna. Slík vinna yrði þá unnin í skólunum á vegum þeirra enda hluti af kennslunni.

Þá gætu þeir miðlað því til nemenda og foreldra þeirra í tölvutæku formi. Það er algjör óþarfi að láta hin og þessi erlendu fyrirtæki maka krókinn á íslensku skólastarfi.

Gera samning um ókeypis námsgögn

Falleinkunn. Það er nauðsynlegt að breyta samninganefnd ríkisins og vinnubrögðum hennar.

• Þetta er ekki glæsileg einkunn sem samninganefnd ríkisins fær hjá Katrínu Sif formanni samninganefndar ljósmæðra nú eftir rimmu sem hefur staðið á fjórða ár.

Þessi vinnubrögð eru ekki til þess fallin til að auka virðingu fyrir fulltrúum ríkisvaldsins þegar það er í samskiptum við samtök launafólks.

Það vill svo til, að samninganefnd sveitarfélaganna haga nákvæmlega eins sem er að ástunda það, að reyna að tala niður til fulltrúa launafólks og gera lítið úr fólki þegar til umræðu eru kjaramál fólks sem starfar hjá sveitarfélögunum.

Þá má ekki gleyma vinnubrögðum samninganefndar samtaka atvinnurekenda. Þar er sami óþverra hátturinn við hafður og sífelldar ögranir í gangi..

Allar eru þessar samninganefndir virðast hafa það sem vinnulag sem er að miðstýra sem mest allri samningagerð. Þannig að gerðir eru málamyndasamningar sem almenningur veit ekkert hvað þýðir.

Síðan fara í gang markaðslaunasamningar eða stofnanasamningsgerð sem er af sama meiði. Einkenni þessara samninga eru í fyrsta lagi leynd yfir launakjörum stéttana og síðan ákveðið launamisrétti á vinnustöðum ásamt leyndarhjúp á vinnustöðum.

Hluti af því að ná eðlilegu samtali á vinnumarkaði er auðvitað er breyta þessari ómenningu sem hefur verið fylgifiskur frjálshyggjunnar á Íslandi er hófst fyrir alvöru upp úr ,,þjóðarsáttarsamningunum 1990" .

Fyrir utan þá leiðréttingu sem verður að fara fram á almennum í lífskilyrðum fólks á Íslandi.

MBL.IS

 

„Ljótustu samskipti sem ég hef átt“

„Nú krossum við fingur og vonum að gerðardómur verði skipaður hratt og vel og skili góðum og réttlátum úrskurði. Ég held maður slaki ekki alveg á fyrr en þetta er alveg komið í höfn,“ segir Katrín Sif Sigurgeirsdóttir, formaður samninganefndar Ljósmæðrafélags Íslands.

„Ljótustu samskipti sem ég hef átt“

Menn sáu ljósið og samningar tókust.

• Það er gott að það sé komin ákveðin lausn í kjarasamningaviðræðum ríkisins og ljósmæðra.

Það er von til þess að þetta leiði til einhverrar viðunandi framtíðarlausnar. En til þess að svo geti verið verður gerðardómurinn að komast að réttlátri lausn.

En það er morgunljóst að fara verður yfir allt launa-kerfið í heilbrigðiskerfinu og skapa verður heildstæða og gegnstæða stefnu.

Það er ljóst að markaðslaunakerfið sem stofnanasamn-ingar svo sannarlega eru. Duga ekki hjá heilbrigðis-stofnunum því slíkir samningar bjóða ævinlega upp á launamisrétti.

Þá verða kerfisbreytingar að bera með sér, að dragi úr launamisrétti í heild sinni. Að laun þeirra sem starfa á lægstu launum verði einnig leiðrétt. Þetta hefur verið mjög erfið deila sem staðið hefur óslitið frá 2015.

En ljósmæður hafa ekki haft kjarasaming í þrjú ár er skýrir kergjuna í viðræðunum. Því er það sérstaklega gleðilegt að deilan var leyst með samningum. Ekki hafa samtök atvinnurekenda í landinu hjálpað til í aftursætinu.

Þar kemur við sögu samninganefnd ljósmæðra, ríkis-sáttasemjari, heilbrigðisráðherra, forsætisráðherra, samninganefnd ríkisins ásamt Landspítalanum sjálfum.

Það er full ástæða til þess að hrósa liðsmönnum VG í ríkisstjórn og á Alþingi fyrir að þessi áfangi í málum ljósmæðra skuli nást eftir allt sem undan er gengið.

Ég leyfi mér að halda að þessi lausn hafi fundist án þess að skerða verkafallsrétt ljósmæðra hafi verið vegna þess að VG fólk m.a. hélt sleitulaust áfram við að reyna að finna nýjar leiðir og hún nú fannst á síðustu dögum.

Ég er nokkuð viss um að allar ríkisstjórnir sem ekki hefðu verið með fulltrúa VG innanborðs hefðu verið búnar að setja lög á ljósmæður, eða að minnsta kosti hótað slíku reglulega.

Ríkisstjórnin hafnaði sameiginlega öllum slíkum aðgerðum. Greinilegt er að heilbrigðiskerfið sjálft heggur á hnútinn á lokasprettinum.

• Ríkisstjórnin i heild sinni hafnaði öllum lagasetningar aðgerðum á ljósmæður.

 

Á von á því að ljósmæður samþykki

Íslenska eineltis-heilkennið

• Eineltis-heilkennið virðist vera faraldur sem fylgir flestum sveitarastjórnum í landinu. Ekki er Alþingi góð fyrirmynd í þessum efnum.
  
  *
• Þessi sjúkdómseinkenni virðast einnig fylgja í stjórnum og í trúnaðarmannaráðum verklýðsfélaganna ásamt þeirri menningu sem ríkir í flestum stjórnmálaflokkum á Íslandi.
  
  *
• Það væri til mikilla bóta fyrir íslenskt samfélag að þessari ómenningu verði úrýmt með öllu.
  
  *
• Ekki kæmi mér á óvart að svona ástand sé einnig ríkjanndi innan íþróttahreyfingarinnar. Er þett e.t.v. íslenskur ómenningararfur?
  
  *
• Það þarf sterk bein til að þora, að vera einn í minnihluta. Það þekki ég á eiginn skinni.

RUV.IS

 

Vísbendingar um „eineltismenningu í Ráðhúsinu“

Borgarfulltrúar Flokks fólksins og Sósíalistaflokksins telja sterkar vísbendingar um að í Ráðhúsinu ríki eineltismenning og hafi jafnvel ríkt lengi. Tilefnið er dómur Héraðsdóms Reykjavíkur en dómurinn felldi úr gildi skriflega áminningu sem skrifstofustjóri borgarinnar veitti ...

Eineltismenning jafnvel ríkt lengi

Handhafi stóra sokkabandsins veldur stormi í vatnsglasi

• Guðni Jóhannesson forseti Íslands heiðraði Piu Kjærsgaard með stórriddarakrossi Íslands þann 24. janúar 2017 þegar hann var í opinberri heimsókn í Danmörku.
  *
• Á ráðuneytistíma Bjarna Benediktsonar.(11. janúar til 30 nóvember 2017)

Íslenskir orðuþegar eru að jafnaði ríflega tugur hverju sinni. Þá sæmir forseti árlega nokkra erlenda ríkisborgara fálkaorðu.

Sérstakar reglur um orðuveitingar eru í gildi milli Íslands og nokkurra ríkja í Evrópu um gagnkvæmar orðuveitingar í tengslum við opinberar heimsóknir þjóðhöfðingja.

Meðal annarra sem fengu stórriddarakross í heimsókn forsetans voru Benedikte prinsessa systir Margrétar Þórhildar drottningar, Joachim prins og Marie prinsessa eiginkona hans, Mary krónprinsessa og Lars Løkke Rasmussen forsætisráðherra Danmerkur.

Þetta eru í meira lagi sérkennilegt

ORÐUNEFND
Í orðunefnd eiga nú sæti:
Guðni Ágústsson, fv. ráðherra, formaður. Framsóknarflokkur
Ellert B. Schram, fv. alþingismaður, Samfylking 
Guðrún Nordal, Embættismaður 
Jón Egill Egilsson, fv. sendiherra, embættismaður
Svanfríður Jónasdóttir, fv. bæjarstjóri og alþingismaður Samfylking
Örnólfur Thorsson, orðuritari. Embættismaður

Ráðuneyti Katrínar Jakopsdóttur tók við stjórn landsins 30 nóvember 2017.

• Hversu margir íslenskir ráherrar hafa hafnað Fálkaorðunni?
  *
• Hvað mun formaður VG gera?
  *
• Píratar virðast sofa á fundum Alþingis

Koma þingforsetans rædd fyrir ári