Engin virðing borin fyrir vinnuvernd

• Þetta er ótrúlegt.

En Vinnuverndalögin frá 1980 ná ekki um borð í fiskiskip. En svona háttsemi formanns í verkalýðsfélagi er auðvitað óforskömmuð.

En frá 1999 hefur orðið sú breyting er hér segir í 2. grein reglugerðar um veru barna og ungmenna í fiskiskipum: 

Gildissvið.

• Reglugerð þessi gildir um skipverja á fiskiskipum.
• Eigi má hafa yngri mann, karl eða konu, en 15 ára við vinnu á fiskiskipi. 
•  
• Um vinnu skipverja sem ekki hafa náð 18 ára aldri fer eftir ákvæðum reglugerðar um vinnu barna og unglinga, nr. 426/1999.

Moggi litli er auðvitað ekkert betri fyrir að hampa þessu ábyrgðarleysi. Menn ættu að spyrja sig hvers vegna Vinnuverndarlögin ná ekki yfir vinnu til sjós.

En það er hluti af samningum íslenska ríkisins við EB á sínum tíma þegar Ísland gerðist aðili að EFTA og fékk aukaaðild að Evrópubandalaginu eins og það var kallað þá, af forsætisráðherra þjóðarinnar Bjarna Benediktssyni. Síðan hafa orðið ákveðnar breytingar.

• Íslenskum iðnaði var fórnað fyrir hagsmuni útgerðarinnar.

MBL.IS

 

Tólf ára á frystitogara

„Þetta var aðeins skemmtilegra en ég átti von á,“ segir Andri Fannar Einarsson, 12 ára strákur úr Grindavík, eftir níu daga túr á frystitogaranum Hrafni Sveinbjarnasyni, í samtali við mbl.is. Andri Fannar kom í land á mánudaginn með fullt skip af makríl.

Tólf ára á frystitogara

Grískur mömmumatur

• Gæti vel verið þjóðlegur íslenskur mömmumatur
  
  *
  
• Eru íslendingar að nýta íslensk hráefni í mat nógu vel?

Er einn vinsælasti rétturinn á veitingahúsum á Krít.  Þetta er hægeldaður lambakjötsréttur í litlum leirpottum. Í leirpottunum er beinhreinsað lambakjöt í smá bitum bæði feitt og magurt í bland. Greinilega ódýrustu hlutar lambakjötsins.

Í pottinn er einnig sett grænmeti eins og rófur eða næpur, gulrætur og ýmislegt grænmeti annað og kryddjurtir.

Þessir pottréttir eru með ýmsum brag. Einnig sumir þeirra kjöt í sósu líkt og lasanja en ekki með neinum hveiti blöðum.

Ferðafólkið hvaðanæva úr heiminum sóttist mjög eftir þessum þjóðlega gríska mat.

Hér segja menn að ekki seljist neitt nema hryggir og læri. Væntanlega er það vegna þess að þetta kjöt er selt of dýru verði í íslenskum verslunum.  Ekki kæmi mér á óvart einhver fyrirtæki sérhæfðu sig að framleiða svona þjóðlega rétti fyrir veitingahúsin.

Þetta má auðveldlega gera á Íslandi. En verður auðvitað að vera bragðgóður og hollur og ekki of magur því þá verður lambakjötið óætt.

Við miðjarðarhafið má einnig fá úrval af mjög góðum saltfiskréttum án þess að þeir séu gegnsósa í tómatsósu. 

Í fyrra borðaði ég útvatnaðan gufusoðin saltfisk sem var hafður með mango ávöxtum. Vissulega það sætur  að ég má ekki borða hann.

Á Krít smakkaði ég góðan djúpsteiktan saltfisk á mjög góðum viðurkenndum matsölustað. Bragðið minnti dálítið á harðfisk og síðan ýmiskonar meðlæti.

Fækka þarf um rúmlega 100 þúsund fjár